Ονειρικό Παρίσι, το άλλο Παρίσι με την αριστοκρατική Νορμανδία με Sky Express | Χριστούγεννα 2023 & Πρωτοχρονιά 2024

Πρωινό στο ξενοδοχείο μας. Εν συνεχεία θα ξεκινή­σουμε για μία πλήρη και πολύ εκτεταμένη ξενάγηση στα πιο σημαντικά αξιοθέατα της Πόλης του Φωτός. Φυσικά θα αρχίσουμε με το Νο1 έμβλημα του Παρι­σιού, δηλαδή τον Πύργο του Άιφελ. Οπωσδήποτε τον γνωρίζετε, όπως και πιθανότατα τον γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι που κατοικούν αυτόν τον πλανήτη. Κα­τασκευάστηκε το 1889 από τον μηχανικό Γουστάβο Άιφελ με αφορμή τη μεγάλη Διεθνή Έκθεση του Παρι­σιού με θέμα την Τεχνολογία και την Πρόοδο, που έ­γινε το 1900 αλλά και για τον εορτασμό των 100 χρό­νων από τη Γαλλική Επανάσταση. Ο πύργος έχει ύ­ψος 324 μέτρα και λειτούργησε ως η μεγάλη είσοδος στην έκθεση η οποία πραγματοποιήθηκε στο Πεδίον του Άρεως. Για την εποχή του το κτίσμα θεωρήθηκε υπερβολικά πρωτοποριακό και ακαλαίσθητο.

Οι κριτικές στις εφημερίδες ήταν ιδιαιτέρως αρνητικές. Για παράδειγμα ο σπουδαίος Γάλλος μυθιστοριογρά­φος Γκυ ντε Μωπασσάν λέγεται ότι έτρωγε το μεσημε­ριανό του γεύμα στο εστιατόριο στην κορυφή του πύργου κάθε μέρα και όταν τον ρώτησαν γιατί, απά­ντησε «επειδή είναι το μοναδικό μέρος στο Παρίσι, απ’ όπου δεν μπορείς να δεις τον πύργο». Ο δε διάσημος Γάλλος ποιητής Πολ Βερλαίν άλλαζε δρόμο για να μην τον βλέπει. Σήμερα πάντως, ο Πύργος του Άιφελ θεωρείται ένα πολύ εντυπωσιακό έργο της λεγόμενης διαρθρωτικής τέχνης. Και παρότι η κατασκευή του ή­ταν προσωρινή, και το γαλλικό κράτος βάσει του συμβολαίου κτίσης, είχε τη δικαιοδοσία να τον γκρεμί­σει 20 χρόνια μετά την ανέγερσή του, αυτό δεν έγινε ποτέ…

Για την ιστορία, αναφέρουμε ότι στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1900 συμμετείχε και η Ελλάδα, ως νε­οσύστατο κράτος, με τα λικέρ και τα κονιάκ της πατρι­νής Ποτοποιίας Νικολάου Καλλικούνη, η οποία είχε ι­δρυθεί το 1850. Το ελληνικό περίπτερο βρισκόταν στο Grand Palais (Μεγάλο Παλάτι), το οποίο θα δούμε κατά την ξενάγησή μας αμέσως μετά. Ο Νικόλαος Καλλικούνης στην έκθεση κέρδισε το χρυσό βραβείο για την ποιότητα των προϊόντων του. Τόσο το Grand Palais όσο και το Petit Palais (Μικρό Παλάτι) που θα δούμε μαζί (βρίσκονται δίπλα το ένα στο άλλο), χτί­στηκαν ως εκθεσιακοί χώροι με αφορμή τη Μεγάλη Διεθνή Έκθεση. Σήμερα λειτουργούν αμφότερα ως μουσεία καλών τεχνών.

Επόμενος σταθμός στην ξενάγησή μας είναι τα Ηλύσια Πεδία ή αλλιώς Champs Elysées. Πρόκειται για τη δια­σημότερη λεωφόρο του Παρισιού και, σύμφωνα με τους ταξιδιωτικούς οδηγούς, την ωραιότερη του κό­σμου. Κατασκευάστηκε από τον Λουδοβίκο 14ο το 1667 ως συνέχεια των Κήπων του Κεραμικού. Ο Λου­δοβίκος κατοικούσε στο Παλάτι του Κεραμικού. Η ονο­μασία Ιλίσια Πεδία προέρχεται από την ελληνική μυθο­λογία. Η λεωφόρος καταλήγει στην, επίσης διάσημη, Αψίδα του Θριάμβου, που κατασκεύασε ο Ναπολέων περίπου 2 αιώνες μετά. Επέλεξε το συγκεκριμένο ση­μείο επειδή η περιοχή ήταν τόπος κατοικίας του προτού στεφθεί αυτοκράτορας.

Ακολουθεί το Μέγαρο των Απομάχων, ένα μεγαλειώ­δες σύμπλεγμα μουσείων και μνημείων, το οποίο κα­τασκευάστηκε επί Λουδοβίκου 14ου. Η αρχική χρήση των εγκαταστάσεων ήταν ως νοσοκομεία και κέντρα αποκατάστασης των αναπήρων πολέμου. Σήμερα εκεί υπάρχει και μαυσωλείο για τους μεγάλους Γάλλους πολιτικούς και στρατηγούς, όπως ο Ναπολέων. Η δε περιοχή των Απομάχων, όσον αφορά την αγορά ακι­νήτων, είναι η πιο ακριβή σε ολόκληρο το Παρίσι, ίσως και στον κόσμο.

Φυσικά από την ξενάγησή μας στην Πόλη του Φωτός δεν θα μπορούσε να λείπει η διάσημη Παναγία των Παρισίων, ένα από τα πλέον θαυμαστά αρχιτεκτονικά μνημεία γοτθικού ρυθμού. Βρίσκεται στη νησίδα Ιλ ντε λα Σιτέ του ποταμού Σηκουάνα. Η κατασκευή της ολο­κληρώθηκε στα μέσα του 13ου αιώνα. Στις 2 Δεκεμ­βρίου του 1804 στον ναό στέφθηκε Αυτοκράτορας ο Ναπολέων Βοναπάρτης. Όμως η Παναγία των Παρισίων έγινε παγκοσμίως διάσημη χάρη στο ομώνυμο επικό γοτθικό μυθιστόρημα του Βίκτωρος Ούγκο που εκδόθηκε το 1831 και σήμερα θεωρείται ένα από τα ση­μαντικότερα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογο­τεχνίας.

Αμέσως μετά θα πάμε στο Πάνθεο, ένα από τα πιο εμβληματικά δείγματα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής στο Παρίσι. Η ονομασία του είναι ελληνική και η αρχιτεκτο­νική του φέρει στοιχεία κορινθιακού ρυθμού. Χτίστηκε τον 18ο αιώνα από τον Λουδοβίκο 15ο, αρχικώς ως ναός αφιερωμένος στην Αγία Ζενεβιέβ, την πολιούχο των Παρισίων, με σκοπό να φιλοξενήσει το λείψανό της. Τελικά όμως, μετά από πολλές τροποποιήσεις, χρησιμεύει σήμερα ως ένα μη θρησκευτικό μαυσωλείο διακεκριμένων Γάλλων πολιτών (Βολτέρος, Ρουσό, Μαρά, Ζολά, Μαλρώ, Δουμάς κ.α.)

Εν συνεχεία θα περάσουμε από τη διάσημη Αποβά­θρα Ορσέ (Quai d’ Orsay), που βρίσκεται στη Δυτική Όχθη του Σηκουάνα. Εκεί θα δούμε το Υπουργείο Εξω­τερικών της Γαλλίας όπου έγιναν οι διαπραγματεύσεις και οι διατυπώσεις για τη σύνταξη της Συνθήκης των Βερσαλλιών που έθεσε τέλος στον Α’ Παγκόσμιο Πό­λεμο το 1919. Επιπλέον ο δρόμος της αποβάθρας είναι πασίγνωστος και λόγω των ζωγράφων που στήνουν εκεί ιστορικά τα καβαλέτα τους και ζωγραφίζουν – αυτή η σκηνή είναι ορόσημο που βλέπουμε σε όλες τις ται­νίες που έχουν κατά καιρούς γυριστεί στο Παρίσι.

Ένας ακόμα σταθμός μας για σήμερα είναι το Τροκα­ντερό. Πρόκειται για τον λόφο στη Δυτική Όχθη που έ­λαβε αυτή την ονομασία το 1823, προς τιμήν της μά­χης του Τροκαντερό στην Νότια Ισπανία, στην οποία το οχυρωμένο ομώνυμο νησάκι κατελήφθη από τα γαλλικά στρατεύματα. Πριν από τότε ο λόφος ονομα­ζόταν Σαγιό. Το 1878 στο Τροκαντερό είχε χτιστεί το ο­μώνυμο παλάτι, ως εκθεσιακός χώρος για τη Διεθνή Έκθεση που έλαβε χώρα την ίδια χρονιά. Εν συνεχεία, για τους σκοπούς της Διεθνούς Έκθεσης του 1837 το Παλάτι του Τροκαντερό κατεδαφίστηκε για να χτιστεί στη θέση του το Παλάτι του Σαγιό, το οποίο υπάρχει μέχρι σήμερα. Στους Κήπους του Τροκαντερό θα δούμε και το εντυπωσιακό Σιντριβάνι της Βαρσοβίας. Διαθέτει 12 υδάτινες στήλες που φτάνουν τα 12 μέτρα, 24 μικρότερα σιντριβάνια που το νερό τους φτάνει τα 4 μέτρα και 10 υδάτινες καμάρες. Στο άκρο που βλέπει στον Σηκουάνα, υπάρχουν 20 κανόνια νερού, που ε­κτοξεύουν με πίεση πίδακες νερού 50 μέτρων προς τον πύργο του Άιφελ.

Στη συνέχεια κατευθυνόμαστε στο Μουσείο του Λούβρου.  Το Παρίσι είναι μια παγκόσμια μητρόπολη των τεχνών και φυσικά σε αυτό το ταξίδι δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε αυτή την εξαιρετικά σημαντική πτυχή του. Η έννοια του μουσείου εκεί ξεπερνά κατά πολύ ό,τι μπορούμε να φανταστούμε ως μουσείο. Η σημερινή μας ξενάγηση λοιπόν, θα αρχίσει με το λεγόμενο μου­σείο των μουσείων, το Λούβρο, που είναι ίσως το ση­μαντικότερο του κόσμου και σίγουρα το διασημότερο. Το Λούβρο βρίσκεται στη Δυτική Όχθη, χτίστηκε το 1190 και αρχικά ήταν οχυρό. Αργότερα, μέσα στον μεσαί­ωνα, μετατράπηκε σε ανάκτορο και εκεί άρχισαν να φι­λοξενούνται οι βασιλικές συλλογές. Ως μουσείο λει­τούργησε μετά τη Γαλλική Επανάσταση και συγκεκρι­μένα τον Αύγουστο του 1793. Τότε τα 3/4 των εκθεμά­των του προέρχονταν από τις βασιλικές συλλογές και το υπόλοιπο 1/4 προερχόταν από την κατασχεθείσα εκκλησιαστική περιουσία και τη δήμευση της περιου­σίας των ευγενών της χώρας.  Εν συνεχεία τα εκθέματα αυξήθηκαν θεαματικά κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας ονειρευόταν να δημιουργήσει στο Πα­ρίσι το μεγαλύτερο μουσείο στον κόσμο. Κατά τις εκ­στρατείες του λοιπόν καθιέρωσε στους όρους ειρή­νης πολεμική αποζημίωση σε είδος και, συγκεκριμένα, σε έργα τέχνης που εκτιμιούνταν από Γάλλους ειδι­κούς. Τότε προστέθηκαν στο Λούβρο αναρίθμητες αρχαιότητες από την Ιταλία, την Αυστρία, τη Γερμανία, την Ελλάδα, την Αίγυπτο, τη Μέση Ανατολή και άλλες περιοχές. Ανάμεσα σε όσα πήρε ο Ναπολέοντας ήταν και μια τεράστια ελαιογραφία του Πάολο Βερονέζε σε καμβά, «Ο Γάμος στην Κανά», διαστάσεων 9 Χ 6 μέ­τρων, που κοσμούσε ιταλικό μοναστήρι και την οποία ο Γάλλος ηγέτης έκοψε στα δύο ώστε να μπορέσει να τη μεταφέρει στο Παρίσι. Το έργο αυτό δεν επιστρά­φηκε ποτέ στην Ιταλία. Πέρα όμως από όσα πήρε ο Ναπολέοντας κάνοντας αφαίμαξη ειδικά στις ιταλικές συλλογές γλυπτών και ζωγραφικής, σημαντική εισ­ροή εκθεμάτων σημειώθηκε και χάρη στις ανασκαφές που έγιναν με πυρετώδεις ρυθμούς από Γάλλους αρ­χαιολόγους τον 19ο αιώνα στην Ελλάδα, την Τουρκία, την Αίγυπτο και τη Μέση Ανατολή. Ανάμεσα σε αυτά τα εκθέματα είναι η Αφροδίτη της Μήλου και η Νίκη της Σαμοθράκης.

Σήμερα στο Λούβρο εκτίθενται 35.000 έργα τέχνης, αλλά οι συλλογές του αριθμούν συνολικά τα 445.000 κομμάτια. Οι εκθεσιακοί χώροι του μουσείου καταλαμ­βάνουν έκταση 60.600 τετραγωνικών μέτρων. Οι δε ελ­ληνικές συλλογές καλύπτουν 25 αίθουσες… Όλα αυτά τα θα δούμε μαζί με τον Έλληνα αρχηγό μας ο οποίος θα μας κατατοπίσει απόλυτα για το καθετί από αί­θουσα σε αίθουσα.

Μετά  ακολουθεί μία ακόμη, πολύ ενδιαφέρουσα ξενάγηση στο Μου­σείο των Αρωμάτων ή αλλιώς Μουσείο Fragonard. Κατ’ αρχάς το Παρίσι, εκτός από Πόλη του Φωτός εί­ναι και η Πόλη των Αρωμάτων, αφού εκεί καθιερώθηκε η έννοια του αρώματος όπως το ξέρουμε σήμερα. Ο Fragonard είναι ένας από τους πρώτους οίκους αρω­ματοποιίας του 20ού αιώνα. Ιδρύθηκε το 1926 στην πόλη Γκρας που βρίσκεται στην Κυανή Ακτή. Η Γκρας σήμερα έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολι­τιστικής κληρονομιάς από την UNESCO επειδή εκεί πα­ράγονται εδώ και αιώνες όλα τα γαλλικά αρώματα. Ο οίκος Fragonard πήρε την ονομασία του από τον διά­σημο Γάλλο ζωγράφο Ζαν-Ονορέ Φραγκονάρ που γεννήθηκε και έζησε στην Γκρας. Ιδρύθηκε από τον ευ­γενή Ευγένιο Φους και έχει ως έδρα μία από τις παλιό­τερες αρωματοποιίες της Γκρας που χτίστηκε το 1841 από τον αρωματοποιό Κλοντ Μοτέ. Στο Μουσείο των αρωμάτων που θα επισκεφτούμε στο Παρίσι, θα δούμε μία πολύ μεγάλη συλλογή από τα σπουδαιό­τερα αρώματα στην ιστορία της αρωματοποιίας αλλά και πολλά σχετικά εκθέματα που θα μας μεταφέρουν 5.000 χρόνια πίσω. Ανάμεσα στα άλλα θα δούμε και τα αρώματα της Μαρίας Αντουανέτας.   Αν κάποιοι ταξιδιώτες δεν επιθυμούν να επισκεφθούν το Μουσείο των Αρωμάτων, μπορούν εναλλακτικά να απολαύσουν κρουαζιέρα με μπατό στον Σηκουάνα! Μετά το τέλος της ξενάγησής μας θα επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας. Διανυκτέρευση στο Παρίσι.

3η ημέρα: ΠΑΡΙΣΙ: Εκδρομή στη ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ.